Ριτσώνα η πιο δύσκολη των αναβάσεων

Όσοι ασχολούνται με το μηχανοκίνητο αθλητισμό στη χώρα μας και έχουν οδηγήσει στη Ριτσώνα γνωρίζουν ότι είναι από τις πιο δύσκολες αναβάσεις του Πανελληνίου Πρωταθλήματος. Φέτος, τα βλέμματα θα είναι στραμμένα εκεί το Σαββατοκύριακο 26 και 27 Μαρτίου. Οι ειδικοί και μη του αθλήματος, τουλάχιστον στην Αττική και την Εύβοια, γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια ασφάλτινη διαδρομή στο δρόμο Χαλκίδας – Θήβας. Επειδή η συγκεκριμένη αποτελεί μια από τις πιο φημισμένες αναβάσεις στη χώρα μας, εμείς θα κάνουμε μια ιστορική διαδρομή, προκειμένου να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Η ιστορία της ανάβασης της Ριτσώνας ξεκινά για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1956, όταν οργανώθηκε αγώνας ανάβασης αυτοκινήτων σε μήκος 4,5 χιλιομέτρων., με πρώτο νικητή τον Αντώνη Κουλεντιανό. Για όσους δε γνωρίζουν, ήταν ο άνθρωπος που συμμετείχε από τις πρώτες αναβάσεις που έγιναν στη χώρα, ξεκινώντας από το 1961 στην Πάρνηθα, οδηγώντας μια Jaguar XK 140. Παρ’ ότι η ανάβαση της Πάρνηθας εκείνα τα χρόνια διέθετε μεταξύ άλλων και ευρωπαϊκή λάμψη, η Ριτσώνα κατάφερε να καθιερωθεί στο πέρασμα των χρόνων, ως η κορυφαία των αναβάσεων. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 50, οι Jaguar XK 140 ήταν αυτές που κρατούσαν τα ηνία για να μπει από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Τζόνι Πεσμαζόγλου με το Chevrolet V8 και να πάρει τη σκυτάλη στα μέσα της δεκαετίας του 60 η Jaguar E Type των Χρονίδη, Κοτσώνη, Μαρκομιχελάκη. Το 1967 ξαναπαίρνει τη σκυτάλη ο Πεσμαζόγλου με την κορυφαία για την εποχή Chevrolet Corvette Stingray. 

Το 1969 οι αναβάσεις αποκτούν για πρώτη φορά το δικό τους Πρωτάθλημα, φεύγοντας οριστικά από τους αγώνες ταχύτητας. Μέχρι και το 1972 η Ριτσώνα έλειπε από το Πρωτάθλημα, όπου επανεμφανίστηκε με τη συμμετοχή 36 οδηγών και τη σειρά των νικητών να αναλαμβάνει ο “Σιρόκο” με το Alpine – Renault Α110. Η ιστορία του Α110 τελείωσε κάπου στο 1977, όταν έκανε και την τελευταία του νίκη. Νωρίτερα ωστόσο είχε αρχίσει να εμφανίζεται στον ελληνικό χώρο η εποχή με τα πρωτότυπα, όπως το Grac του “Σιρόκο”, η Alfa Romeo του Μοσχού, η March του “Λεωνίδα”, καθώς και η Aτου “Μπούμπη” με την οποία ο Ιαβέρης κερδίζει για πρώτη φορά το 1974. Το 1977 ο Μάκης Σαλιάρης κάνει την εμφάνισή του με τη Lola και αργότερα με τη Chevron, ABM, Antenna, κερδίζοντας 11 φορές, μέχρι και το 1989. 

Μια από τις πιο σημαντικές αλλαγές που έγιναν ήταν το 1983, όταν πλέον ο αγώνας άρχισε να διεξάγεται σε δύο σκέλη, με επίσημο χρόνο να θεωρείται το άθροισμά τους. Στη δεκαετία του 80, η διαδρομή της Ριτσώνας και γενικά οι αναβάσεις ήταν αυτές που έδωσαν το κίνητρο για την επιβίωση του αγωνίσματος, καθώς οι υπόλοιποι αγώνες ταχύτητας ήταν ανύπαρκτοι. Μπαίνοντας στη δεκαετία του 90, εμφανίζεται ο Νίκος Αγγλούπας με Ford Siera, ο Γιώργος Καϊτατζής με Opel Ascona 400, ο “Νίνο” με Ralt AB, καθώς και ο Λεωνίδας Κύρκος, λαμβάνοντας 8 συνεχόμενα χρόνια την καρό σημαία με Ford Escort Cosworth και WRC. Με την είσοδο του 21^ουαιώνα την κυριαρχία του Λεωνίδα Κύρκου αμφισβήτησε ο Νίκος Περατινός και ο Λάμπρος Κύρκος, με τα Ford Escort WRC να συνεχίζουν ακάθεκτα. Παρ’ όλα αυτά, ο Λεωνίδας Κύρκος κατάφερε να κερδίσει άλλες τέσσερις φορές. Οι μόνες χρονιές που έσπασε η κυριαρχία των Cosworth – WRC ήταν το 2006 και το 2009, όταν τα Mitsubishi EVO IX των Λάμπρου Κύρκου και Σταμάτη Κατσίμη έκαναν τη διαφορά. Μετά το 2010 η επικράτηση του Λεωνίδα Κύρκου και του Μιχάλη Ευθυμίου που μοιράζονται τις νίκες γίνεται με το Ford Esccort WRC.

Πλέον, στα χρόνια που διανύουμε, υπάρχουν πάντα πολλές συμμετοχές αγωνιζόμενων, με τους θεατές να δίνουν πάντα το παρόν σε ό,τι καιρικές συνθήκες και εάν υπάρχουν, συνεχίζοντας να προσδίδουν στη Ριτσώνα την αίγλη που της αξίζει. Με τις 21 στροφές της, καθώς και με τους ανθρώπους που την κρατούν ζωντανή, μαχόμενοι για τον καλύτερο χρόνο, σε όποια κατηγορία και εάν ανήκουν, είναι βέβαιο πως η καλύτερη ελληνική ανάβαση έχει όλο το μέλλον μπροστά της, είτε με συμμετοχές έμπειρων οδηγών, είτε με άπειρους νέους οδηγούς που θέλουν να “κλέψουν” την αίγλη των παλιών. 

Οι νικητές στην περίφημη ανάβαση της Ριτσώνας από το 1956 μέχρι και σήμερα έχουν ως εξής: