Το ημερολόγιο έγραφε 1η Μαΐου του 1994 όταν ο καλύτερος κατά κόσμο οδηγός της F1 Ayrton Senna έφευγε για τη χώρα των αγγέλων. Έχουν περάσει 30 ολόκληρα χρόνια από τότε, όμως αυτή την ημέρα σε όσους το έζησαν, είτε από κοντά, είτε από την τηλεόραση, είναι κάτι συγκλονιστικό, αφού πάγωσαν στο άκουσμα του ήχου του μονοθεσίου της Williams που διαλυόταν στον τοίχο. Ίσως αν ζούσε σήμερα ο Βραζιλιάνος πιλότος να λέγαμε πως τα ρεκόρ και οι νίκες του θα αποτελούσαν ένα άπιαστο νούμερο. Το δε όνομά του θα ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα στην ιστορία και ίσως κανείς άλλος να μη μπορούσε να το πλησιάσει. Το μελάνι του όμως μάλλον ήταν γραφτό να σβήσει εκείνη την αποφράδα ημέρα της πρωτομαγιάς του 1994.
Ο Ayrton Senna da Silva, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1960 στο Sao Paulo της Βραζιλίας. Αν και στη Βραζιλία το όνειρο κάθε πιτσιρικά είναι να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, τον Ayrton από μικρό έδειχνε να τον κερδίζει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός. Από πιτσιρικάς έδειξε την κλίση του στους μηχανοκίνητους αγώνες, με τον πατέρα του να είναι συνέχεια δίπλα του, αφού και αυτός αγαπούσε το συγκεκριμένο σπορ. Σε ηλικία 10 ετών απέκτησε το πρώτο αγωνιστικό καρτ, αλλά επειδή ήταν πολύ μικρός σε ηλικιακά ξεκίνησε να αγωνίζεται τρία χρόνια αργότερα.
Το 1977 σε ηλικία 17 ετών συμμετέχει στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής εντυπωσιάζοντας τους πάντες, αφού νίκησε στους αγώνες. Το 1978 και το 1980 λαμβάνει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα καρτ τερματίζοντας δεύτερος και δείχνοντας πως ένα νέο όνομα αργά ή γρήγορα θα εισχωρήσει στη Formula 1. Το 1981 αφήνει την Αμερική και ταξιδεύει στην Αγγλία προκειμένου να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600, το οποίο και κατέκτησε.
Οι επιτυχίες αρχίζουν πλέον να γίνονται κάτι συνηθισμένο για το Βραζιλιάνο, αφού το 1982 κερδίζει το πρωτάθλημα της Formula Ford 2000. Το 1983 κάνει ένα μεγάλο βήμα λαμβάνοντας μέρος στη Formula 3 με την ομάδα της West Surrey Racing. Τη συγκεκριμένη χρονιά κερδίζει τον τίτλο, νικώντας σε 9 αγώνες. Αυτό ήταν και ο προάγγελος για τη μεταπήδησή του στον κόσμο της F1. Οι επιδόσεις του δεν άφησαν αδιάφορες μεγάλες ομάδες της εποχής, όπως η Williams και η McLaren, με το Βραζιλιάνο τελικά να καταλήγει στην πιο αδύναμη Toleman.
Για τον Senna η Toleman δεν ήταν το ιδεατό για να δείξει τις ικανότητες του. Παρόλα αυτά ακόμα και εκεί έδειξε πως πιθανώς να είναι από άλλο πλανήτη. Στο Grand Prix του Μονακό, ενώ ξεκίνησε 13ος, ξαφνικά άρχισε μια καταρρακτώδης βροχή, η οποία για το Βραζιλιάνο ήταν ένα παιχνίδι. Χωρίς να υπολογίζει τίποτα αρχίζει και περνάει όποιον βρει μπροστά του και να βρίσκεται στη δεύτερη θέση, όταν οι κριτές αποφάσισαν τη διακοπή του αγώνα λόγω του άσχημου καιρού. Οι φήμες εκείνη την εποχή έδιναν και έπαιρναν για το ότι δεν τον άφησαν να νικήσει. Την επόμενη χρονιά ο Senna θα βρεθεί πίσω από το τιμόνι της Lotus, παίρνοντας την πρώτη του νίκη στην ιστορία της F1 στο Πορτογαλικό GP. Το 1985 και το 1986 τερματίζει τέταρτος στο πρωτάθλημα, ενώ το 1987 τρίτος. Μέχρι και το 1987 ο Ayrton είχε ήδη κερδίσει σε 6 Grand Prix.
Το 1987 λαμβάνει μια απόφαση σταθμό στην ιστορία του, η οποία τον φέρνει στη McLaren, βρίσκοντας εκεί τον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Alain Prost. Από την αρχή της χρόνιας ο Βραζιλιάνος δεν συμβιβάστηκε με το ότι θα είναι ο δεύτερος οδηγός της ομάδας, κατακτώντας 13 Pole Position και με 8 νίκες στα GP κερδίζοντας δικαιωματικά το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πολύ γρήγορα δημιουργήθηκε ένταση στου δύο οδηγούς, με αποκορύφωμα την επόμενη χρονιά τη μάχη στην πίστα της Suzuka, όπου ακούμπησαν μεταξύ τους με αποτέλεσμα να βρεθούν εκτός πίστας και το Γάλλο να κατακτά το πρωτάθλημα, εφόσον οι κριτές ακύρωσαν τον Senna. Η κόντρα των δύο οδηγών έφερε το Γάλλο στη Ferrari, η οποία ωστόσο δεν ήταν ικανή να κυνηγήσει τη McLaren, με αποτέλεσμα ο Βραζιλιάνος να κερδίσει εύκολα τα επόμενα δύο πρωταθλήματα.
Το 1992 τα πράγματα άλλαξαν δραματικά στην F1, με αποτέλεσμα η Williams να σημειώνει θεαματική άνοδο, αφήνοντας το Senna μακριά από τον τίτλο. Εκείνη τη χρονιά τερμάτισε τέταρτος. Η Williams είχε ως στόχο να ενώσει ξανά τους δύο πιλότους, όμως ο Prost δεν το δέχτηκε ποτέ. Παρόλα αυτά ο Senna τερμάτισε πίσω του το 1993, παρά την αδυναμία που παρουσίασε η McLaren και την εντυπωσιακή άνοδο του νεαρού τότε Michael Schumacher με τη Beneton.
Το 1994, μετά την απόσυρση του Prost από την ενεργό δράση, η Williams απέκτησε το Senna, αλλά τα γεγονότα φανέρωναν ότι κάτι δεν πάει καλά. Παρά τις τρεις Pole Position του Βραζιλιάνου σε κανέναν αγώνα δεν κατάφερε να τερματίσει, εγκαταλείποντας και στους τρεις. Το μονοθέσιο του Senna είχε εμφανές πρόβλημα υποστροφής και υπερστροφής. Ο Βραζιλιάνος είχε δηλώσει πως τα μονοθέσια είναι πολύ ασταθή, αφότου είχε αφαιρεθεί η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση και πως είχαν γίνει πολύ δύσκολα στην οδήγηση. Έδειχνε απογοητευμένος και ξένος στη Williams. Βρέθηκε στη βρετανική ομάδα με σκοπό να ξαναπάρει το πρωτάθλημα και αντί αυτού ήταν σε μία ομάδα με ένα αυτοκίνητο “σκέτο κούτσουρο”, προσπαθώντας μαζί με τους μηχανικούς να διορθώσει τα σοβαρά προβλήματα.
Το τριήμερο της πρωτομαγιάς του 1994 ήταν το GP στην πίστα της Imola στο Σαν Μαρίνο. Παρά τον καλό καιρό τα πράγματα δε φαίνονταν καθόλου ευοίωνα. Την Παρασκευή ο Rubens Barrichello είχε ένα σοβαρό ατύχημα που τον άφησε εκτός, σχεδόν όλη την υπόλοιπη χρονιά. Το Σάββατο όμως τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα για όλους τους αγωνιζόμενους. Ο Αυστριακός Roland Ratzenberger είχε μια σφοδρή σύγκρουση με 314,9 χλμ/ώρα, που του επιφέρει ακαριαίο θάνατο καθώς τραυματίστηκε στον αυχένα. Όλοι στη θέα του νεκρού Αυστριακού πιλότου πάγωσαν, ενώ ο Senna ξέσπασε σε λυγμούς και ζήτησε την αναβολή του αγώνα, έχοντας ένα παράξενο προαίσθημα. Κάτι τέτοιο δε συνέβη ποτέ και ο αγώνας την Κυριακή έγινε κανονικά.
Ο Βραζιλιάνος ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και αυτό φαινόταν στο πρόσωπο του, όμως έπρεπε να αγωνιστεί όπως του άρμοζε. Μάλιστα σε περίπτωση νίκης του είχε μέσα στο μονοθέσιο την αυστριακή σημαία, για να αφιερώσει τη νίκη του στον αδικοχαμένο Αυστριακό Roland Ratzenberger. Ξεκίνησε πρώτος, όμως η μοίρα έχει γράψει τη διαδρομή και στον 7ο γύρο στη στροφή Tamburello αντί να στρίψει το μονοθέσιο έφυγε ευθεία, με αποτέλεσμα τον μη αναστρέψιμο τραυματισμό του. Πάρα τη μεταφορά του στο νοσοκομείο δύο ώρες αργότερα ανακοινώνεται επίσημα ο θάνατος του, βυθίζοντας στη θλίψη όλο τον κόσμο που αγαπούσε την F1 και θαύμαζε τον ταλαντούχο οδηγό.
Σύμφωνα με το γιατρό του αγώνα εκτιμάται ότι ο δεξιός μπροστινός τροχός και η ανάρτηση τινάχτηκαν στο πιλοτήριο, χτυπώντας το Senna στη δεξιά πλευρά του κράνους του, το κεφάλι χτύπησε άσχημα στο προσκέφαλο με αποτέλεσμα ο Senna να υποστεί θανατηφόρα κατάγματα στο κρανίο, βλάβες του εγκεφάλου και ρήξη της κροταφικής αρτηρίας. Με όλα αυτά τα προβλήματα και χάνοντας 4,5 λίτρα αίματος ο Senna ήταν αδύνατο να αντέξει.
Η είδηση του θανάτου του διαδόθηκε με αστραπιαία ταχύτητα παγκοσμίως, προκαλώντας θρήνο στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Sao Paulo, αλλά και σε ολόκληρη τη Βραζιλία. Χιλιάδες θαυμαστές του πήγαν στο πατρικό του σπίτι κλαίγοντας. Ο πρόεδρος της Βραζιλίας Itamar Franco ανακοινώνοντας το θάνατό του από την τηλεόραση, κήρυξε τη χώρα σε τριήμερο εθνικό πένθος, ενώ έθεσε το προεδρικό αεροπλάνο στη διάθεση της οικογένειάς του για να μεταφέρουν τη σορό του στην Βραζιλία. Ο Senna σε ηλικία 34 ετών, ο μεγαλύτερος σύγχρονος πιλότος και αστέρας της Formula 1, είχε περάσει στην αιωνιότητα.
Από τότε τα πράγματα από πλευράς ασφάλειας άλλαξαν ριζικά στην F1, προστατεύοντας περισσότερο τους πιλότους. Χαρακτηριστικό είναι πως από το δυστύχημα του Senna και μετά, τα πολύ σοβαρά ατυχήματα είναι λίγα και ο μόνος θάνατος που ακολούθησε έως σήμερα είναι του Jule Bianchi. Ο Ayrton Senna στην καριέρα του κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, σημειώνοντας 41 νίκες, ανεβαίνοντας στο podium 80 φορές, ενώ είχε και 65 Pole Position.
Αν ο Βραζιλιάνος ζούσε ίσως σήμερα να μιλούσαμε για άπιαστα νούμερα που κάνεις να μη μπορούσε να τα ξεπεράσει. Ο Θεός μάλλον ήθελε στη γειτονιά των αγγέλων έναν απόλυτα οξυδερκή και γρήγορο φίλο γι’ αυτό και τον πήρε τόσο άδοξα, βυθίζοντας όλο τον πλανήτη στη θλίψη. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Ayrton δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ, όχι μόνο για τις ασύλληπτες επιδόσεις του, αλλά και για την αφανή του δράση στις φιλανθρωπίες, συγκροτώντας έναν απόλυτα ισορροπημένο και αγαπητό άνθρωπο.
