Με αφορμή τον αγώνα που ξεκινάει αύριο με τα πρώτα ελεύθερα δοκιμαστικά στη Μαλαισία, ψάξαμε και βρήκαμε τα 10 καλύτερα βρόχινα Grand Prix στην ιστορία της Formula 1. Σαφώς και μας αρέσουν οι βρεγμένες πίστες, αφού εκεί φαίνονται οι πραγματικές ικανότητες των οδηγών, καθώς πέραν των αντιπάλων τους έχουν να αντιμετωπίσουν και τις αντιξοότητες που περιλαμβάνουν ακραία καιρικά φαινόμενα.
Μόλις σβήνουν τα κόκκινα φώτα, η μάχη δίνεται για το ποιος θα καταφέρει να στρίψει πρώτος, αφού είναι ο μόνος που θα έχει καθαρό το πεδίο μπροστά του, χωρίς να τον ενοχλεί το spray από τα ελαστικά των μονοθεσίων. Και ενώ κάτι λιγότερο από 24 ώρες απομένουν για την πίστα που παραδοσιακά μας ανεβάζει την αδρεναλίνη με τα αυξομειούμενα χιλιοστά βροχής, εμείς σας παραθέτουμε τα 10 καλύτερα βρόχινα GP, αρχής γενομένης από το τέλος προς την αρχή. Μην παραλείψετε να δείτε τα χαρακτηριστικά βίντεο στο τέλος κάθε ενός, τα οποία μας θυμίζουν αξέχαστες στιγμές, καθώς και το πώς ήταν τα μονοθέσια κάποια χρόνια πριν.
10. 2008 Ιταλικό Grand Prix
Η βροχή στη Monza είναι κάτι ασυνήθιστο, αφού εδώ και πάρα πολλά χρόνια το συγκεκριμένο GP διεξάγεται αρχές Σεπτέμβρη, με τον ήλιο στη γείτονα χώρα να δίνει πάντα το παρών. Φαίνεται όμως πως το 2008 ο καιρός είχε άλλες διαθέσεις, κάνοντας τη βροχή να μοιάζει με ένα διαφορετικό φυσικό φαινόμενο, μιας και είχε δεκαετίες να βρέξει. Ο μόλις 21 ετών Sebastian Vettel, με την Toro Rosso, ήταν ο νεότερος Poleman στην ιστορία της F1.
Ο Γερμανός ήθελε όσο τίποτε άλλο τη νίκη, κάτι που το έδειξε από την αρχή, παίρνοντας μια διαφορά ασφαλείας από τον Heikki Kovalainen. Ενώ η βροχή σταμάτησε, αφού πρώτα είχε μετατρέψει την πίστα σε πισίνα, όλοι πίστεψαν ότι τα ισχυρότερα μονοθέσια θα φτάσουν τον Vettel και θα τον περάσουν. Κάτι τέτοιο όμως δε συνέβη ποτέ, αφού ο Γερμανός με την υποδειγματική οδήγησή του κατάφερε να κερδίσει όλους τους αντιπάλους του, μαζί με τις εντυπώσεις λόγω των αντιξοοτήτων της πίστας.
9. 1999 Ευρωπαϊκό Grand Prix
Στο Nurburging η βροχή είναι κάτι το συνηθισμένο, αλλά σαφώς υπήρξαν και ορισμένα Grand Prix χωρίς βροχή. Το 1999 οι ουρανοί είχαν ανοίξει, με τους πιλότους να δίνουν τη δική τους μάχη για να κρατηθούν μέσα στην πίστα. Ο Heinz – Harald Frentzen ξεκίνησε μπροστά από τον Eddie Irvine και τον Mika Hakkinen, διατηρώντας για το μισό αγώνα το προβάδισμα. Όμως μετά την είσοδό του στα Pit, ένα ηλεκτρικό πρόβλημα τον άφησε εκτός αγώνα.
Ο David Coulthard πήρε το προβάδισμα, όμως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει και αυτός, αφήνοντας τον Giancarlo Fisichella στην κορυφή. Τα προβλήματα όμως που είχε και ο Ιταλός έδωσαν για λίγο την πρωτοπορία στον Ralf Schumacher, μέχρις ότου μείνει και εκείνος εκτός από σκασμένο ελαστικό. Έτσι, ο Johnny Herbert ήταν ο νικητής του αγώνα, δίνοντας τη νίκη για πρώτη και μοναδική φορά στον Jackie Stewart.
8. 1984 Monaco Grand Prix
Η χρονιά που εμφανίστηκε ο Ayrton Senna και σημαδεύτηκε σχεδόν για όλη του τη ζωή, αφού οι αγωνοδίκες του στέρησαν ίσως τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του. Ο Βραζιλιάνος οδηγός της τότε Toleman ξεκινούσε από τη 13η θέση τον αγώνα του. Η καταρρακτώδης βροχή, που είχε πλήξει το Μονακό εκείνη την ημέρα, ανέβασε κατά πολύ τις μετοχές του πρωτοεμφανιζόμενου στην F1 Senna, αφού όλοι παρατηρούσαν έναν “αφηνιασμένο” οδηγό. Άρχισε να περνάει τα προπορευόμενα μονοθέσια σαν να ήταν σταματημένα, με αποτέλεσμα στον 29ο γύρο να βρεθεί πίσω από τον πρωτοπόρο Alain Prost.
Εκείνη την ώρα, ο Prost άρχισε να διαμαρτύρεται ότι ο αγώνας πρέπει να σταματήσει, ενώ ο Senna που βρισκόταν από πίσω του υποστήριζε ότι αισθάνεται απόλυτα ασφαλής για να συνεχίσει. Το πρόβλημα στα φρένα του Γάλλου έκλεισε πολύ γρήγορα τη μεγάλη διαφορά των δυο και έτσι στον 32ο γύρο ο Βραζιλιάνος προσπέρασε το Γάλλο, περνώντας πρώτος τη γραμμή του τερματισμού.
Λόγω της καταρρακτώδους βροχής, οι αγωνοδίκες διέκοψαν οριστικά τον αγώνα, με το Senna να πανηγυρίζει για τη διαφαινόμενη νίκη του. Ωστόσο ο κανονισμός έλεγε ότι σε περίπτωση διακοπής, η σειρά πρέπει να επανέλθει όπως ήταν ένα γύρο πριν τη διακοπή, ακυρώνοντας έτσι το προσπέρασμα του Senna. Αν και αυτό ήταν το πρώτο επεισόδιο στη μεγαλύτερη κόντρα μεταξύ Senna – Prost, ο Βραζιλιάνος είχε κερδίσει ήδη τις εντυπώσεις και τη συμπάθεια των οπαδών της F1.
7. 1998 Βελγικό Grand Prix
Η λέξη μακελειό χρησιμοποιείται σπάνια για να περιγράψει έναν αγώνα της Formula 1. Και όμως αυτό συνέβη στον αγώνα του 1998. Στην πρώτη στροφή ο David Coulthard κάνει ένα μικρό λάθος με αποτέλεσμα 13 μονοθέσια να πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο, και να μένουν εκτός αγώνα. Το GP, όπως ήταν φυσικό, διεκόπη προσωρινά έως ότου μαζευτούν τα κατεστραμμένα μονοθέσια. Εκείνη την εποχή οι οδηγοί είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν 3 μονοθέσια.
Στη δεύτερη εκκίνηση, πάλι έγινε λάθος, με τον Mika Hakkinen να χτυπάει τον David Coulthard και τους δυο να μένουν εκτός πίστας. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για τον Michael Schumacher, ο οποίος ήταν σίγουρο ότι δεν πρόκειται να άφηνε κανέναν να τον περάσει. Παρ’ όλα αυτά μια επαφή που είχε με τον Coulthard, που είχε επιστρέψει, τον άφησε οριστικά εκτός αγώνα. Μεγάλος νικητής, μετά από όλο αυτό το περιπετειώδες GP, αναδείχτηκε ο Damon Hill, δίνοντας την πρώτη νίκη στη Jordan.
6. 1982 Monaco Grand Prix
Το Grand Prix του 1982 στο Monaco ήταν αυτό που γράφτηκε στην ιστορία ως το GP που κανείς δεν ήθελε να κερδίσει. Εκείνη την ημέρα όλα ξεκίνησαν φυσιολογικά, με τον ήλιο να βλέπει τους πάντες από ψηλά. Ο Rene Arnoux ήταν πρώτος για 67 γύρους και φαινόταν ότι θα ήταν ο νικητής. Κάπου εκεί όμως ξεκίνησε μια βροχή χωρίς σταματημό. Και ενώ απέμεναν λιγότεροι από 10 γύροι, αρκούσαν μόνο δυο για να χάσει την πρωτιά ο Γάλλος οδηγός. Ο Alain Prost τον προσπέρασε, όμως έχασε το μονοθέσιό του, με αποτέλεσμα να βρεθεί μαζί με τα εμπόδια στην πίστα.
Ο Riccardo Patrese αναλάμβανε την πρωτοπορία, όμως και αυτός έκανε το ίδιο λάθος και η πρωτιά πέρασε στα χέρια του Didier Pironi. Ούτε όμως και ο τελευταίος κατάφερε να πάρει την καρό σημαία, αφού έμεινε στο περίφημο τούνελ από καύσιμα. Το εκπληκτικό ήταν ότι η πρώτη θέση άλλαζε για 5η φορά χέρια, με τον Andrea De Cesaris να κληρονομεί το προβάδισμα, μένοντας όμως και αυτός από καύσιμα. Όπως ήταν φυσικό, η πρωτιά άλλαξε και πάλι χέρια, πηγαίνοντας στον Derek Daly που είδε το μονοθέσιό του να μένει από κιβώτιο ταχυτήτων. Το πιο “γελοίο” GP, σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του James Hunt, τελικά είχε νικητή το Riccardo Patrese, ο οποίο είχε επανέλθει μετά από την έξοδο που είχε.
5. 2008 Βελγικό Grand Prix
Όπως το προηγούμενο GP του Μονακό, έτσι και το Βελγικό GP του 2008 ξεκινούσε με φυσιολογικό καιρό και τίποτε δεν προμήνυε τη συνέχεια. Η βροχή εμφανίστηκε ξαφνικά, με αποτέλεσμα να γίνει ο απόλυτος πανικός στην πίστα. Ο Kimi Raikkonen είχε την πρωτοπορία, με τον Lewis Hamilton να ακολουθεί. Η μάχη τους όμως πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε αντιπαράθεση, με το Βρετανό να καταφέρνει να προσπεράσει το Φιλανδό, το Φιλανδό να ξαναπερνάει μπροστά και στην επόμενη στροφή ο Hamilton να προσπερνά από την εσωτερική, κλείνοντας τον Raikkonen.
Αποτέλεσμα αυτού του ντόμινο ήταν η ποινή 25” στο Hamilton, ρίχνοντάς τον στην τρίτη θέση. Και ενώ ο ουρανός μαύριζε όλο και περισσότερο, όλοι πίστευαν ότι θα τη γλυτώσουν. Τελικά η βροχή ξεκίνησε δημιουργώντας χάος, με το Raikkonen και τον Hamilton να έχουν προβλήματα και το Rosberg να τους προκαλεί. Ο Raikkonen κατέληξε στον τοίχο εγκαταλείποντας, ωστόσο η ποινή του Hamilton δεν τον άφησε να διεκδικήσει τη νίκη, με τον Felipe Massa να παίρνει την καρό σημαία. Η McLaren κατέθεσε ένσταση, μετά το τέλος του αγώνα, για την ποινή του Hamilton, όμως οι αγωνοδίκες επέμειναν στην αρχική τους απόφαση, επικυρώνοντάς την.
4. 1976 Ιαπωνικό Grand Prix
Το Ιαπωνικό Grand Prix του 1976 ήταν το αποκορύφωμα μιας εποχής όπου το Hollywood ανακατεύτηκε με τη Formula 1. Ενώ κάποιοι κατάφεραν και έπεισαν οδηγούς να συμμετέχουν σε ταινία φαντασίας, αυτό που έζησαν στην πίστα θα ξεπερνούσε ακόμα και το πιο ακραίο σενάριο. Ο Niki Lauda, έχοντας κερδίσει σε 5 από τους 9 αγώνες, με τους 8 από αυτούς να βρίσκεται στο βάθρο, ήταν το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο.
Όμως, το σχεδόν θανατηφόρο ατύχημά του στο Nurburging φαινόταν ότι θα άλλαζε την κατάσταση σε ό,τι αφορούσε στον τίτλο. Ως εκ θαύματος ο Αυστριακός επέστεψε μετά από 6 εβδομάδες, με τον James Hunt να έχει καλύψει τους βαθμούς του, και το Ιαπωνικό Grand Prix να είναι αυτό που θα κρίνει τον Πρωταθλητή. Μετά από μια σκληρή μάχη, ο Niki Lauda επέλεξε να αποσυρθεί από μόνος του, λόγω της καταρρακτώδους βροχής στο κομμάτι Fuji. Αργότερα ο ίδιος θα παραδεχθεί ότι αισθανόταν ανασφαλής, εξαιτίας των τραυμάτων του στη Γερμανία.
Ο Hunt χρειαζόταν να βρεθεί στο βάθρο προκειμένου να κατακτήσει τον τίτλο. Όμως, κάπου εκεί άρχισε το σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Η βροχή σταμάτησε, με το Βρετανό να καταφέρνει να διαλύει εντελώς τα ελαστικά του, ρίχνοντάς τον στην πέμπτη θέση. Παρ’ όλα αυτά, μετά την είσοδό του στα Pit και τα φρέσκα ελαστικά, κατάφερε ελάχιστους γύρους πριν από το τέλος του αγώνα να βρεθεί τρίτος και να κατακτήσει τον πολυπόθητο τίτλο.
3. 2003 Βραζιλιάνικο Grand Prix
Εάν θέλουμε να περιγράψουμε το συγκεκριμένο GP με μια φράση, αυτή θα ήταν το Grand Prix που συνέβησαν τα πάντα. Ο αγώνας ξεκίνησε με τη βροχή να μην αφήνει κανένα περιθώριο σε κανέναν και το αυτοκίνητο ασφαλείας να είναι αυτό που ουσιαστικά έκανε την εκκίνηση. Αν και ο Giancarlo Fisichella ήταν πρωτοπόρος, αποφάσισε να μπει στα Pit για να γεμίσει καύσιμα, γεγονός που πλήρωσε στο τέλος.
Έτσι, οι δυο McLaren των David Coulthard και Kimi Raikkonen βρέθηκαν μπροστά από τον τοπικό ήρωα Rubens Barrichello. Το σοβαρό ατύχημα στον 18ο γύρο του Raplh Firman και του Olivier Panis έφερε και πάλι στην πίστα το αυτοκίνητο ασφαλείας. Η βροχή σταμάτησε, αλλά το ποτάμι που είχε δημιουργηθεί στη στροφή 3 προκάλεσε προβλήματα στους Juan Pablo Montoya, Jenson Button, Michael Schumacher και Jos Verstappen, πατέρα του σημερινού Max Verstappen.
Ο Barrichello έπαιρνε την πρωτιά, με τους Βραζιλιάνους να παραληρούν, όμως η χαρά τους κράτησε μόλις δυο γύρους, με τον David Coulthard να τον προσπερνά. Σε αυτό το σημείο ξεκίνησε το δεύτερο κομμάτι της πολύ δυνατής βροχής, με το Fisichella να προσπερνά τον Raikkonen, τον Mark Webber να χάνει τον έλεγχο του μονοθεσίου και να περιστρέφεται στην πίστα, ενώ ο Fernando Alonso αγνοούσε τις κίτρινες σημαίες, με αποτέλεσμα να πέφτει στα συντρίμμια του Webber, διαλύοντας έτσι το μονοθέσιό του.
Αποτέλεσμα όλου αυτού του πανικού που δημιουργήθηκε ήταν να βγει κόκκινη σημαία, ολοκληρώνοντας έτσι άδοξα το βραζιλιάνικο GP. Και κάπου εδώ επανέρχεται η ιστορία του Μονακό. Ο Fisichella άρχιζε να πανηγυρίζει στα Pit της Jordan, όμως οι αγωνοδίκες έδωσαν τη νίκη στο Raikkonen. Ενώ ο Fernando Alonso βρισκόταν στο νοσοκομείο τις επόμενες εβδομάδες, η Jordan διαμαρτυρόταν έντονα για την απόφαση να μην κερδίσει ο οδηγός της.
2. 2008 Βραζιλιάνικο Grand Prix
Το 2008 θα μείνει στην ιστορία της Formula 1 ως μια από τις πιο συναρπαστικές χρονιές στην ιστορία του αθλήματος. Τέσσερις οδηγοί διεκδικούσαν τον τίτλο Robert Kubica, Kimi Raikkonen, Lewis Hamiton και Felipe Massa, με τον τελευταίο να έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσει τον τίτλο. Ο Hamilton για να πάρει τον τίτλο χρειαζόταν να είναι στην πρώτη πεντάδα. Στους 63 από τους 71 γύρους όλα ήταν φυσιολογικά, μέχρι που οι πρώτες σταγόνες εμφανίστηκαν.
Ο Hamilton που είχε ήδη επιλέξει βρόχινα ελαστικά κατάφερε και πέρασε τον Jarno Trulli στον 69ο γύρο, ανεβαίνοντας στην 6η θέση, κυνηγώντας τον Timo GlocK. Λίγο αργότερα, από λάθος του Βρετανού, ο Vettel τον πέρασε, με αποτέλεσμα το Πρωτάθλημα να παίρνει νέα τροπή. Ο Felipe Massa πέρασε τη γραμμή του τερματισμού, με το Βραζιλιάνο να πανηγυρίζει και τους θεατές να τον αποθεώνουν. Το λάθος του Glock, λίγα μόλις μέτρα πριν τον τερματισμό, έφερε το Hamilton στην πολυπόθητη 5η θέση. McLaren και Ferrari πανηγύριζαν έξαλα, χωρίς να καταλάβουν τι είχε συμβεί, ενώ όταν στη Scuderia το συνειδητοποίησαν, τα δάκρυα του Felipe Massa συγκλόνισαν τους πάντες.
1. 2011 Καναδικό Grand Prix
Ο λόγος που επιλέχθηκε το Καναδικό Grand Prix του 2011 στην κορυφή του top ten είναι επειδή χαρακτηρίστηκε ως η κούρσα του αιώνα από το δημοφιλές Βρετανικό δίκτυο Sky Sports. Κανείς δε φανταζόταν ότι ο συγκεκριμένος αγώνας θα διαρκούσε τέσσερις ώρες, τέσσερα λεπτά και 39 δευτερόλεπτα, μαζί με την περίοδο της κόκκινης σημαίας. Είναι ένας από τους χαμηλότερους αγώνες μέσης ωριαίας ταχύτητας, αφού δεν ξεπέρασε ποτέ τα 75 χλμ/ώρα.
Νικητής του αγώνα ήταν ο Jenson Button, του οποίου όμως η προσπάθεια διεκόπη έξι φορές από το αυτοκίνητο ασφαλείας. Η εκκίνηση έγινε πίσω από αυτό, με το Mark Webber και τον Lewis Hamilton να συγκρούονται. Στη συνέχεια η βροχή έφερε την κόκκινη σημαία, κάνοντας τους πάντες να πιστεύουν ότι ο αγώνας σταμάτησε οριστικά. Παρ’ όλα αυτά, η FIA μετά από ώρα ενέκρινε τη συνέχεια του αγώνα, με τον Button να εμπλέκεται σε σύγκρουση με τον Alonso, στέλνοντας τον Ισπανό οριστικά εκτός αγώνα. Και ενώ ο Βρετανός είχε μείνει 21ος λόγω της σύγκρουσης, χάνοντας κάθε ελπίδα για τη νίκη, εκμεταλλευόμενος τα λάθη των προπορευόμενων οδηγών, σκαρφάλωσε στην τέταρτη θέση.
Το αυτοκίνητο ασφαλείας έκανε για άλλη μια φορά την εμφάνισή του, με τις επιλογές του Jenson Button να δείχνουν καλύτερες σε σχέση με αυτές των Mark Webber, Michael Schumacher και Sebastian Vettel. Ο τελευταίος μετά την είσοδο, για 6η φορά, του αυτοκινήτου ασφαλείας, ήταν το φαβορί για τη νίκη, όμως η πίεση που υπέστη από τον Button, τον ανάγκασε να κάνει μισή περιστροφή, χάνοντας τη νίκη μέσα από τα χέρια του. Η νίκη του Button χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη της καριέρας του, αφού από 21ος βρέθηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, με τις περισσότερες εισόδους του αυτοκινήτου ασφαλείας στην πίστα.
Με ήλιο, με βροχή, με νεύρα στους οδηγούς, με εντάσεις στα team radio, όπως και να βλέπουμε τη Formula 1, πάντα θα μας συναρπάζει. Ο παράγοντας βροχή την κάνει ακόμα πιο συναρπαστική, με μονοθέσια να διαλύονται, οδηγούς να χάνουν νίκες ή ακόμα και Πρωταθλήματα και άλλους να παίρνουν αυτό που θέλουν οριακά. Το top ten μπορεί για ορισμένους να είναι διαφορετικό, αφού αυτό είναι καθαρά και μόνο θέμα επιλογής. Όπως και να έχει όμως, η F1 δεν παύει να είναι το συναρπαστικότερο θέαμα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, με το φιλοθεάμων κοινό όλου του πλανήτη να ζει για τις ιδιαίτερες στιγμές του.