Ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσω κι εγώ εκείνο το χαρακτηριστικό νούμερο που ονομάζεται μητρώο αρρένων. Ναι, η “Μαμά Πατρίδα” με καλεί κι εγώ απάντησα! Ωστόσο υπάρχουν κάποια ζητήματα τα οποία πάντα με απασχολούσαν σχετικά με την στρατιωτική θητεία, ζητήματα όπως το γιατί πρέπει να υπάρχει, πως ορίζεται η διάρκειά του κτλ.
Από μικρός λοιπόν θυμάμαι να μου παρουσιάζουν το στρατό ως κάτι καλό, που όταν το κάνεις βοηθάς με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την πατρίδα και που για τους άνδρες είναι ένα σχολείο, το οποίο θα τους μετατρέψει από παιδιά σε ώριμους ενήλικες. Πάντα λοιπόν σκεφτόμουν ότι θα πρέπει να φύγω από το σπίτι μου για ένα διάστημα και να ζήσω με πολλούς αγνώστους, ώστε να εκπληρώσω αυτό το σκοπό της θητείας. Όσο μεγάλωνα ακούγοντας τις διάφορες ιστορίες άρχιζε σαν ιδέα να μου αρέσει, αλλά όταν έφτασα στα 18 μου χρόνια άρχισα να αμφιβάλλω για το πόσο θέλω να πάω. Πιστεύω πως αυτή τη φάση την περνάνε όλοι οι άνδρες και είναι κάτι το λογικό. Τότε, άρχισαν να αναπτύσσονται και οι περισσότερες απορίες μου.
Γιατί να υπάρχει ο στρατός; Γιατί κάποιος άνθρωπος που αποφάσισε να γίνει δικηγόρος, δάσκαλος ή ότι άλλο έχει επιλέξει ο καθένας, να μάθει να χρησιμοποιεί ένα όπλο. Κακά τα ψέματα, ζούμε σε μία εποχή όπου ο στρατός ξηράς της κάθε χώρας απαρτίζεται από ειδικές δυνάμεις και όχι από απλούς πολίτες, αφού ο τρόπος διεξαγωγής ενός πολέμου είναι πολύ διαφορετικός από τότε που η Ελλάδα έζησε τον τελευταίο. Ωστόσο σε μία τέτοια δύσκολη κατάσταση, η χώρα θα χρειαστεί όλους τους ικανούς πολίτες της για να την υπερασπιστούν, οπότε το θέμα βασικής εκπαίδευσης χρεώνεται υπέρ της ύπαρξης της στρατιωτικής θητείας.
Η εκπαίδευση όμως στο στρατό διαρκεί ελάχιστα σε σχέση με τον συνολικό χρόνο της θητείας. Οπότε ο υπόλοιπος χρόνος φαντάζει ανούσιος σε πολλούς. Το ίδιο ισχύει και για εμένα, αφού πιστεύω ότι οι εννέα μήνες που ξοδεύουν οι άνδρες σε ένα στρατόπεδο, είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο οποίο θα μπορούσαν να είναι πιο παραγωγικοί και αποτελεσματικοί για την κοινωνία. Εδώ ωστόσο έρχεται το θέμα της πειθαρχίας. Εάν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι στην περίοδο της βασικής εκπαίδευσης μαθαίνουμε σε ένα πρώτο στάδιο τι θα πει πειθαρχία, από εκεί και έπειτα θα πρέπει να μάθουμε να ζήσουμε με αυτή, σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό και για μεγαλύτερο διάστημα, αφού με κάθε μετάθεση έρχεται και η υπακοή σε διαφορετικούς ανωτέρους. Ας προσθέσουμε λοιπόν στα θετικά της στρατιωτικής θητείας την εκμάθηση της πειθαρχημένης διαβίωσης.
Ένα χαρακτηριστικό της στρατιωτικής θητείας το οποίο δε διαθέτει δύο πλευρές αλλά μόνο μία και αυτή είναι αρνητική, είναι το υψηλό κόστος για το κράτος, αφού η σίτιση τόσων φαντάρων, καθώς και η αγορά και η συντήρηση του εξοπλισμού μαζί με τα λοιπά πάγια έξοδα, καταναλώνουν πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν διαφορετικά. Βέβαια το κόστος δεν είναι μεγάλο μόνο για το κράτος, αφού ακόμη και οι ίδιοι οι φαντάροι έχουν αυξημένα έξοδα στο διάστημα της θητείας τους.
Αυτές είναι μερικές από τις ιδέες που με ταλαιπωρούσαν εδώ και καιρό, όσον αφορά στη θητεία μου στο στρατό, ιδέες που με έκαναν να πιστεύω ότι πρέπει ως άνδρες να περνάμε από την βασική αυτή εκπαίδευση ώστε να εξοπλιζόμαστε με εφόδια που θα μας συντροφεύουν για όλη μας την ζωή. Ωστόσο το μεγάλο αυτό χρονικό διάστημα των 9 μηνών το θεωρώ άσκοπο, αφού το μισό ή και ακόμη λιγότερο είναι αρκετό για μάθει ο καθένας ότι χρειάζεται.
Όποιες σκέψεις και ιδέες είχα, πλέον είναι άχρηστες, αφού τον επόμενο μήνα θα είμαι κομμάτι αυτού του θεσμού, μένοντας μακριά από τις δραστηριότητες μου, πράγμα που σημαίνει ότι η ανάγνωση κειμένων που έχουν συνταχθεί από εμένα θα είναι πολύ μικρότερη. Σίγουρα θα μου λείψει η ενασχόληση μου με την αυτοκίνηση, αλλά ελπίζω να επιστρέψω όσο το δυνατό συντομότερα.
Δημήτρης Τσιάρας